Gōngfu

 

功夫历史

Gōngfu lìshǐ

کونگ فو، شناخته شده ترین ریشه ی هنر های رزمی است. پیدایش و فلسفه کونگ فو ،ازجمله پیچیده ترین مسائلی است که می توان به آن پاسخ داد و علاقمندان به راحتی نمی توانند اطلاعات مستندی ازچگونگی شکل گیری این هنر رزمی بدست بیاورند. کونگ فو یک نگرش است بر دنیای جدید، ضمن اینکه دارای تاریخچه ای قدیمی می باشد . سرگذشت کونگ فو هم زمان با تاریخچه ی انسان اندیشمند است که در دوازده هزار سال پیش سابقه اولین حرکات فکر وجسم برای اولین بار برای مقابله با محیط زیست و بقای خود ،داشته است. اولین کسانی که پی به این نیروی اسرار آمیز بردند، نژاد زرد بودند و چون بعدها فقط از نیروی تن استفاده کردند، اصول و مبانی علمی این راه فراموش شد . اصولاً در سبک های رزمی کسانی بوده اند که دانش پیشینیان را با اندوخته تجربی خویش در آمیخته اند و به مقتضای شرایط زمانی و محیطی خود، بیش از دیگران درمعرفی و ارائه یک شیوه رزمی خاص موفق بوده اند. ذکر نام و سبک ایشان یادی است برای آنها که می دانند و تذکری برای آنان که نمی دانند . هیچ استادی تا شیوه کلاسیک و اصولی را بطورکامل و دقیق نیاموخته، سبکی را معرفی نکرده است . یاد و خاطره اساتید ، همیشه شوق هنرجویان را برمی انگیزد و این همان چیزی است که مایه پیشرفت می شود . «اشتیاق آموختن و دانستن » بسیاری از این پیشگامان را دیگران نمی پسندند ، برخی به دلایل درست وگروهی دیگر به علل نادرست . اما به هر تقدیر قضاوت، قله های کوهی است که دامنه اش شناخت درست نامیده می شود. «هرچند همیشه افرادی هستند که در رسیدن به قله ، هلی کوپتر را به کوهنوردی ترجیح میدهند.» اگر هرکسی درهر درجه ای از مهارت رزمی، عمر شاگردی بیشتری داشته باشد ، استاد بهتری خواهد بود . مطلب در زمینه ی بیانگذاران و بنیگذاری، بسیار است و درحوصله این مقاله نمی گنجد ، اطمینان داریم اساتید فاضلی نیز هستند که به ازای تدریس یک درس یا مطلب ،ده درس را تفهیم و تمرین می کنند و از وجود خود ، پلی می سازند که نسل های آینده با عبور از آن به شناخت دقیق تری دست یابند. تامو بنیانگذار قدیمی ترین شیوه شناخته شده متعارف در کشور چین و جهان است که کونگ فو نام دارد. لغت کونگ فو به معنی : انجام بیشترین کار در کمترین زمان است وکسی که این هنر رزمی را می آموزد ، مرد ماهر و تصویری ازکار پیوسته و جدی را با خود دارد. گفته می شود کونگ فو حدود ٢۵٠٠ سال پیش در کشور چین توسط مردی به نام درایاما تائیشی یا «تامو» یا «بودهی دارما» یا «دات مور» یا «بودا آدها » کاشف اندیشه برتر و نفوذ روح توانا عرضه شد. درایاما ثابت کرد که انسان قبل از اینکه به مسائل دنیای خارج خود بیاندیشد بهتر است به خود بیاندیشد و همین فکر بود که جامعه ی قرن بیستم را با تکان شدید به مکتب خود رهنمون کرد و هم اکنون میلیون ها انسان از کلیه جوامع، مفتون این اندیشه شده اند. درایاما در ابتدا شاگردان را به گرد اندیشه فرو برد و پس از سالیان زیاد ریاضت درتوانایی اندیشه، دانست که نیروی اندیشه توانا است ولی تن بی حرکت است . از همین جا بود که به منظور نمایش نفوذ اندیشه ی برتر ، حرکاتی ازدست و پا ابداع نمود. حرکات درایاما با تحول های بسیار بصورت دست و پا و بالاخره متکی به نیرو های دوران بطریقه ی علمی امروز به آن پرداخته می شود، آمیخته ای از هنر تن و روان است که نام آن را کونگ فو نهاده اند. درسال ١٩٠٠ استادانی از نژاد زرد بگرد هم جمع شدند و اصولی بر ضربات علمی و فنی به نام هنرهای مبارزه ای تنظیم کردند و مربیانی نیز به کشور های مختلف جهان اعزام داشتند. برخی اعتقاد دارند درایاما ازهندوستان وارد چین شده ،اما پژوهش های دقیق تاریخی در حوزه فنون رزمی، وجود شیوه مبارزاتی شبیه به فنون وی را در هندوستان آن زمان تأیید نمی کند. دراین میان نظر «پال پیلوت» مورخ فرانسوی وگروهی دیگر از محققان که معتقدند وی از ایران به چین رفته است، به حقیقت نزدیکتر به نظر می رسد . وجود معابدی که در غرب چین میان کوهستان ها و بعضاً در غارها بنا شده و نقش نماد ماه و خورشید «که از مبانی دیدگاه مانی و سایر مخالفین سلسله ساسانی است » بر دیوار آن ها، همچنین مطالب تخصصی مطرح شده در مکاتب کونگ فو درباره ی ماه و اشاره اساتید این سبک به ماه و معنی آن در سبک های «پاشی ین چین ، نگو چوچوآن» وسایر سبک ها و تلفظ چینی کلمه فارسی «تاماه » که همان « تاموست » به همراه خیلی دلایل دیگر بنیانگذار کونگ فو شاولین که شناخته شده ترین ریشه سایر هنرهای رزمی جهان است را یک ایرانی معرفی می کند. به هر تقدیر ، درایاما ازغرب به چین آمد و به «بودتور »رفت و پس از طی مراحل و منازعاتی ، امپراتور، آن معبد را دراختیار وی گذاشت تا تعلیمات خود را درآنجا بنیاد نهد. این معبد پس از چند دوره تخریب و آتشسوزی و بازسازی، بعدها در زمان سلسله «تانگ» شاولین نام گرفت . درهنگام استقرار تامو در این معبد ، هنرجویان وی از فشار خستگی و تمرکز شدید اثنای تمرینات فکری و روحی به ضعف جسمانی شدیدی مبتلا شدند که درایاما را مجبورکرد تمرینات بدنی خاصی را برای جلوگیری از فساد سلولی و افزایش قدرت جسمانی به ایشان عرضه کند .قسمتی از این تمرینات « شی آر لوهان شو» یا «آی کی کین کیو» نام دارد که امروزه نیز اگر درست تدریس شود، جزء مفید ترین و سنگین ترین تمرینات بدنی موجود دردنیا است .درایاما دو کتاب به جای مانده که یکی «یی جین چینگ» نام دارد و در ارتباط باتقویت نیروی جسمانی است و دیگری «شیه سویی جینگ»گفته می شود که ناظر بر تمرینات فکری و تعلیمات روحی است . ازکتاب دوم در مراجع رسمی کشور چین بطور علنی اثری دردست نیست وگفته می شود کتاب نخست نیز به طور کامل در اختیار پژوهشگران قرار نگرفته است .درایاما پس از تعلیم شیوه خود، روزی از معبد خارج شد و دیگر هرگز بازنگشت ، اثری از مقبره یا قبر او در دست نیست ، ولی تصاویری که به او نسبت داده می شود ، از چین تا اوکیناوا و از استرالیا تا محله چینی ها در شهر های مختلف آمریکا ، زینت بخش مکان های تمرین هنرهای رزمی است .درحقیقت چهره واقعی درایاما همچون چهره حقیقی فنون او برای همگان روشن نیست، اما نتایج عمل او در اغلب نقاط آسیای جنوب شرقی هم از نظر آیینی و هم به لحاظ تمرینات بدنی تا امروز باقی مانده است. کونگ به معنای دانایی و فو به معنای طریقت است و در پیوند این کلمات به کونگ فو طریقت دانایی گفته می شود حرکت در مسیر دانایی و یا گام برداشتن در طریقت دانایی به درک انسان بستگی دارد و درک حاصل نیروی فکر است و فکر نیز در جسم قرار دارد که به آن پایگاه فکر می گویند. کونگ فو ضمن این که دارای یک تاریخچه ازمنه ی قدیمی می باشد ، نگرشی است بر دنیای جدید و جوانانی که در این اثر هیجان زده بسر می برند و هرگونه اعمال قهرمانی از آنان سلب شده و گاهی گوشه گیری و بی بند و باری آنان را مبتلا ساخته است یک دنیای جدید است ، راهی پر قدرت است و روش درست اندیشیدن می باشد.

هنر‌های رزمی‌ای که ما امروزه به عنوان کونگ‌فو می شناسیم از دوران امپراتوری‌های شانگ （商：shāng）و جو（（周：zhōu ریشه می گیرد. در امپراتوری‌های بعدی یعنی چین（ 秦：qín）و هان（汉：hàn）، کشتی، نیزه‌اندازی و شمشیر‌زنی بسیار پیشرفت کردند و در میان مردم و نیرو‌های رزمی محبوب شدند. در امپراتوری بعدی یعنی سونگ（宋：sòng）، مدارس رزمی مختلف، شیوه‌های مشت‌زنی، سری‌ حرکات و توانایی‌های حمل اسلحه مختلف شکوفا شدند.